غذای خانگی سه سار چیتگر

حداقل حقوق و مزایای کارگران در سال ۹۹ چقدر است؟+ حقوق اداره کار در سال ۹۹ - ژولی پولی

حداقل حقوق و مزایای کارگران در سال ۹۹ چقدر است؟+ حقوق اداره کار در سال ۹۹

حداقل حقوق و مزایای کارگران در سال ۹۹ چقدر است؟+ حقوق اداره کار در سال ۹۹

25 فروردین 1399

پس از اعلام حقوق اداره کار در سال ۹۹ همچنان نمایندگان کارگران رضایتی نسبت به مبلغ تعیین شده پایه اداره کار در سال ۹۹ ندارند.

حداقل حقوق کارگران (پایه حقوق اداره کار) در سال ۹۹ مبلغ ۱ میلیون ۸۳۵ هزار تومان اعلام شده است.

حداقل دستمزد روزانه کارگران سال ۹۹:

حداقل دستمزد روزانه کارگران در سال ۹۹ مبلغ  ۶۱۱,۸۰۹ ریال (معادل ۶۱ هزار و ۱۸۰ تومان) اعلام شده است که نسبت به سال گذشته ۲۱ درصد افزایش داشته است.

حداقل حقوق ماهیانه کارگران سال ۹۹:

حداقل حقوق ماهیانه در سال ۹۹ مبلغ یک میلیون و ۸۳۵ هزار و ۴۲۶ تومان معادل (۱,۸۳۵,۴۲۶) تومان می باشد.

حق مسکن سال ۹۹:

حق مسکن ماهانه در سال ۹۹ مبلغ ۱۰۰ هزار تومان می باشد که نسبت به سال گذشته تغییری نداشته است.

در صورت تمایل مشاهده کنید: یارانه فروردین ۹۹ کی واریز می شود؟

حقوق و مزایای کارگران در سال 99

مبلغ بن سال ۹۹:

کمک هزینه اقلام مصرفی (بن) مبلغ ۴۰۰ هزار تومان اعلام شده است که نسبت به سال گذشته ۱۱۰٫۵۳ درصد افزایش داشته است.

سنوات سال ۹۹:

پایه سنوات ماهیانه مبلغ ۱۷۵ هزار تومان در نظر گرفته شده که نسبت به سال گذشته افزایش ۱۵۰ درصدی داشته است.

حق اولاد سال ۹۹:

حق اولاد به ازای هر فرزند ۱۸۳ هزار و ۵۴۲ تومان اعلام شده که نسبت به سال گذشته افزایش ۲۱ درصدی داشته است.

حقوق کارگران مجرد سال ۹۹:

در مجموع حقوق دریافتی کارگران مجرد بصورت ماهیانه مبلغ دو میلیون و پانصد و ده هزار و چهارصد و بیست و هفت تومان معادل ۲۵,۱۰۴,۲۷۰ ریال می باشد.

حقوق کارگران با یک فرزند در سال ۹۹:

در مجموع حقوق دریافتی کارگران متاهل با یک فرزند بصورت ماهیانه مبلغ دو میلیون و ششصد و نود و سه هزار و نهصد و شصت و نه معادل ۲۶,۹۳۹,۶۹۷ ریال می باشد.

حقوق کارگران با دو فرزند در سال ۹۹:

در مجموع حقوق دریافتی کارگران متاهل با دو فرزند بصورت ماهیانه مبلغ دو میلیون و هشتصد و هفتاد و هفت هزار و پانصد و دوازده معادل ۲۸,۷۷۵,۱۲۴ ریال می باشد.

دلیل اعتراض نمایندگان کارگران به حقوق ۹۹:

اعتراضات نمایندگان کارگران مبنی بر این موضوع است که که کارفرماها پایه وزارت کار را به عنوان حقوق در نظر می گیرند و از پرداخت مزایا به کارگران صرفنظر می کنند و بدلیل اینکه اکثریت قراردادها موقت هستند، کارگران نمی توانند به حق و حقوق خود دست یابند.