یکی از مشکلاتی که خانم ها همیشه از آن شکایت می کنند این است که چرا وقتی در حال صحبت کردن با همسرشان هستند و این صحبت عادی به بحث منجر می شود، آقایان بجای اینکه بایستند و به جر و بحث ادامه دهند فرار را بر قرار ترجیح می دهند.
ما امروز قصد داریم در بخش زنان موفق در زندگی زناشویی به بررسی این موضوع در قالب یک داستان بپردازیم. با ما همراه باشید…
احمد از سرکار برگشته و در حال صحبت کردن با همسرش مینا است.
آن دو مشغول صحبت در مورد این موضوع هستند که امسال لحظه ی سال تحویل پیش خانواده ی مینا باشند یا احمد… چیزی نمی گذرد که صحبت عادی آنها به یک جنگ با صلاح سرد تبدیل می شود!!
مینا عصبی شده و فریاد می زند که: ” ۵ ساله که ما ازدواج کردیم و هر سال لحظه ی سال تحویل پیش خانواده ی توییم…”
احمد: “آخه کدام آدم عاقلی بخاطر یک وعده سبزی پلو با ماهی، لحظه ی سال تحویل مسافرت میکنه به یه شهر دیگه و …”
مینا: “آیه نازل شده که ما هر سال لحظه ی سال تحویل پیش خانواده ی تو باشیم، من می خوام پیش خانواده ی خودم باشم.”
احمد: “اگر مشکلت سبزی پلو با ماهیه، دستپخت مامان من که بهتر از مامان توئه!”
مینا: “چطوری میتونی چنین حرفی بزنی، مگه من نخورده ام؟ دلم برای خانواده ام تنگ شده.”
احمد: ” اصلا خانواده ی تو خیلی درهم و برهم هستن!”
مینا: “حیفه این همه محبتی که پدر و مادرم در حق من و تو کردن و …”
در این شرایط احمد از اتاق بیرون می آید و بحث را نیمه کاره رها می کند، اما مینا همچنان از نظر روحی برای اینکه به آرامش برسد نیاز به ادامه ی بحث دارد.
مطمئنا این اتفاق بارها و بارها برای شما هم پیش آمده که همسرتان در حین بحث، فرار را بر قرار ترجیح می دهد و شما از این حرکت وی شاکی می شوید.
مردان با زنان متفاوت هستند و خواسته یا ناخواسته باید این موضوع را درک کنید.
مردها وقتی در یک بحثی که برخلاق میلشان است قرار می گیرند دو واکنش نشان می دهند یا دعوا می کنند یا فرار می کنند.
اگر همسر شما جزو گروه دوم است و از بحث فرار می کند، باید به شما تبریک بگوییم…
مردان بطور طبیعی وقتی یک بحثی در دفعه ی اول مطرح می شود از آن استقبال نمی کنند، اما شما خانم عزیز می توانید از این فاصله استفاده کنید و در زمان دیگری دوباره به نزد همسرتان برگردید و با در نظر گرفتن احترام و احساسات برای همسرتان مجددا با یکدیگر صحبت کنید.
اما سرانجام احمد و مینا چه می شود…
در فاصله ای که احمد به بیرون رفته است تا هوایی به سرش بخورد و در مورد حرفهایی که به مینا زده فکر کند، مینا هم بیکار نمی ماند و به دوستش گلرخ زنگ می زند و در مورد مشکلش صحبت کرده و آرامش از دست رفته اش را باز می یابد.
احمد و مینا پس از یکساعت مجددا مقابل هم قرار می گیرند و در مورد ادامه بحثشان به گفتگو می نشینند.
مینا: “من میدونم که تعطیلات برای تو خیلی حائز اهمیت نیست ولی من عید نوروز رو خیلی دوست دارم.”
احمد: ” آره، واقعا عید برای من مهم نیست.”
مینا: ” میدونم تعداد اعضای خانواده ی تو کمه و اونا دوست دارن ما کنارشون باشیم، ولی من دلم برای خانوادم تنگ شده، این توقع زیادی نیست که من دوست دارم امسال عید پیش خانوادم باشیم.”
احمد: ” حق با توئه…”
مینا: “من میدونم که مامان تو آشپزیش خیلی خوبه ولی من غذاهای مامانم رو خیلی دوست دارم.”
احمد: ” اوهوم.”
مینا: ” من با خانواده تو احساس راحتی نمیکنم چون رسمی هستن ولی خانواده ی من شلوغ هستن و من واقعا باهاشون سرگرم میشم. من ناراحت شدم که تو به خانوادم گفتی درهم و برهم!”
احمد: “ببخشید عزیزم.”
مینا: “من واقعا دلم برای خانوادم تنگ شده، مرسی که به حرفام گوش کردی… میشه لحظه ی سال تحویل بریم پیش خانواده ی من و سیزده بدر با خانواده ی تو باشیم؟”
احمد: “خیلی عالیه اینطوری… فردا سعی می کنم بلیط قطار رزرو کنم. ببخشید که وقتی عصبانی بودم از خانوادت ایراد گرفتم.”
